Niesforne zwierzaki

„Babcia Lejla was zaprasza, opowiastki zacząć czas…”

Małe zoo babci Lejli tworzą Niesforne Zwierzaki. Każde zwierzątko jest charakterne i posiada jasno określoną cechę: „Tchórzliwy Ptaszek”, „Płaczliwa Kotka”, „Rozgniewany Pająk”, „Uparty Jeżyk”, dzięki temu zanim otworzymy książkę wiadomo już na jakiej emocji się skupia. Książeczki wydane przez wydawnictwo WILGA zostały opatrzone pięknymi i nietuzinkowymi ilustracjami.

Co znajdziemy w środku?

Całość historyjek opowiedziana jest oczami Babci Lejli – prawnuczki La Fontaine-a. Może go kojarzycie – francuski pisarz tworzący piękne bajki, których głównymi bohaterami były zwierzaki. Tak jak w bajkach La Fontaine-a i tutaj cechy ludzkie przypisane są poszczególnym zwierzakom, a opowieść o nich prowadzi do rozwiązania problemu z dominującą cechą. Tyle o teorii, a jak wygląda to w praktyce?

Posiadamy z chłopcami cztery książki serii „Niesforne zwierzaki”, niestety mimo poszukiwań więcej na razie nie udało nam się zdobyć.

„Rozgniewany Pająk” to historia pająka, który wściekał się na wszystkich.

„Gryziek, miły nasz pajączek, co ma osiem nóg (czy rączek?),
ostatnio się wiecznie złości, bo dość różnych ma przykrości.”

Okazuje się, że źródłem jego złości jest fakt, iż nikt nie szanuje jego pracy, a współlokatorzy ciągle niszczą jego sieć. Z każdym kolejnym zniszczeniem sieci pajączek wpada w coraz większą złość, aż w końcu traci cierpliwość:

„Muszę wszystkich ich ukarać, przecież cały czas się staram,
dzień w dzień pajęczynę snuję, lecz nikt pracy nie szanuje.
Gdybym miał choć trochę jadu, gryzłbym wszystkich dla przykładu.”

Na tym opowieść się jednak nie kończy. Pająk mimo swej złości zaczyna zauważać, że być może te wszystkie przykrości nie są robione umyślnie.

„Blade nici pajęczyny, więc może to z tej przyczyny
nikt nie widzi moich wzorów? Wcale nie ma złych zamiarów,
przez przypadek w sieci wpada… Czy się znajdzie na to rada?”

 Tym sposobem, na przykładzie małego rozgniewanego pajączka możemy z dzieckiem w zabawny sposób spojrzeć na złość z boku, pokazując jak często błahe sprawy potrafią doprowadzić do wybuchu gniewu i jak łatwo można temu zapobiec.

„Płaczliwa Kotka” to historia kotki, która ciągle się smuci.

„Wśród nich, na przykład, jest kotek, który ma mnóstwo zgryzotek.
Choć to uroczy koteczek, wiecznie go trapi smuteczek, Tak wielce jest nieszczęśliwy, że stał się bardzo płaczliwy.”

Kotka Markotka wszystko wymusza płaczem. Mimo, iż początkowo sprawiało to, że wszystkie inne zwierzaki spieszyły jej z pomocą i robiły wszystko co chciała. A jej ciągle mało i mało, więc zwierzaki straciły cierpliwość i przestały zwracać uwagę na płacz kotki.

„Miara w końcu się przebrała i cierpliwość wyczerpała.
Płaczu dość zwierzaki mają, szlochów kotki nie słuchają.
Zatykają sobie uszy, by lżej było im na duszy.”

W kolejnych perypetiach sprawa rozwiązuje się przez przypadek, kiedy Kotka wypija wodę razem z Rybką. Całość kończy się pouczającym morałem w stylu La Fontaine-a:

„ Z historyjki tej nauczka, że zawsze jest jakaś sztuczka,
by gorszy humor poprawić, by przyjaciela rozbawić.
Gdy kolega twój markotny, pomóc może nastrój psotny.”

„Tchórzliwy Ptaszek” to historia papugi, która boi się nawet własnego cienia.

„Wśród nich mamy także ptaka – strachliwego jak pisklaka.”

Papuga Gaga nie opuszcza swojej klatki, a w dodatku boi się, że każdy kto wchodzi do pokoju zamierza ją skrzywdzić:

„No i Gaga już się lęka, nowa trapi ją udręka,
bo ma pewność w swojej duszy, że to na nią potwór ruszy.”

Przez jej lęki omija ją cała zabawa. Na szczęście przyjaciele potrafią jej to wytłumaczyć i już wkrótce wszyscy mogą razem się bawić.

„Zagraj z nami w chowanego,
bo nie grozi ci nic złego.
Zamiast obaw oraz złości
będziesz miała moc radości!”

Książeczki z tej serii zaczynają się w ten sam sposób, zachęcając dzieci do słuchania. Kiedy po zabawnym wstępie pada pytanie „Opowiedzieć wam dlaczego?” chłopcy z radością wykrzykują „tak”. Znamy już wszystkie na pamięć, a jednak dzięki ich lekkiej, zabawnej i rymowanej formie, wracamy do nich bardzo często.