Czym jest dzieciństwo

Okresem kształtującym nasze całe dorosłe życie jest czas dzieciństwa. Przemija ono bardzo szybko, ale stanowi najważniejszy punk, ponieważ wydarzenia, emocje, sytuacje i odczucia, których doświadczamy w tym okresie, rzutują na nasze zachowania we wszystkich kolejnych punktach rozwoju.

Tak jak dom bez solidnych fundamentów może powstać, ale nie będzie stanowił bezpiecznej i stabilnej strefy życiowej, tak samo człowiek z zaburzeniami powielanymi z okresu dzieciństwa nie może stać się zdrową, dobrze funkcjonującą dorosłą jednostką.

Granica zakończenia okresu dzieciństwa jest trudna do zdefiniowania, ponieważ nie kończy się ono spektakularną, zauważalną zmianą.

Według S. Baleya dzieciństwo to okres od ukończenia pierwszego roku życia do około 14 lat. Schemat dzieciństwa można przedstawić uwzględniając różne okresy i podokresy:

– okres wczesnodziecięcy:
            – poniemowlęcy,
            – przedszkolny
– okres późnodziecięcy:
            – wczesnoszkolny
            – pokwitania.

Można stwierdzić, że po tych okresach mamy już doczynienia z okresem młodzieńczym.

Dopiero w XX wieku dziecko i okres dzieciństwa zaczęto traktować jako wartość, dziecko nabyło prawa do bycia sobą, do posiadania szczęśliwego dzieciństwa. Skończył się okres, kiedy dziecko było własnością ojca lub tanią siłą roboczą.

Duże zmiany w postrzeganiu dzieci wprowadził Janusz Korczak. To on wypracował model wychowawczy oparty na wzajemnym szacunku. Dostrzegał w dziecku pełnowartościowego człowieka, któremu należy stworzyć odpowiednie warunki wychowawcze. Zwracał szczególną uwagę, by każde dziecko traktować indywidualnie. Dorosły w jego przekonaniu nie był już tylko wychowawcą czy przewodnikiem, ale stał się współtowarzyszem, który powinien uczyć się od dziecka, poznawać razem z nim świat.

Nastały czasy, w których nie tylko my jako dorośli możemy chronić dzieci i ich dzieciństwo. Opiekę nad tym okresem życia przejęło również państwo.

Choć najczęściej dzieciństwo kojarzy się z radością, szczęściem, miłością i beztroską to jednak niemało jest osób, którym dzieciństwo przywołuje ponure wspomnienia – krzywdy, odrzucenia, przygnębienia i głębokiego nieszczęścia.

Jest wiele dzieci, które potrzebują wsparcia i pomocy.

Nie bądźmy obojętni na krzywdę i uczyńmy dzieciństwo najmniejszych radosnym i szczęśliwym.

Karolina Wachel

Jeżeli masz pytania odnośnie złości i kłótni między rodzeństwem, albo emocje, które towarzyszą ci podczas trudu wychowywania są coraz cięższe do poskromienia – zapraszam do grupy na Facebook-u „Dziecięce emocje” (TUTAJ), której jestem administratorem, znajdziesz tam społeczność rodziców świadomych uczuć i emocji, chcących pomagać dzieciom oswajać i uczyć się własnych emocji – jest nas już prawie 10.000 osób

Rodzicu – nie musisz być ze wszystkim sam.